Yusuf Atılqanın “Sərgərdan”ı... Avaralığın müqəddəs kitabı... Cəmiyyətə yadlaşmış, bivec, həmçinin həssas, yalqız, bütün dəyərlərə, qayda-qanunlara, hətta özünə diş qıcayan intellektual qəhrəman, daha doğrusu, antiqəhrəman... Yusuf Atılqan ona heç doğru-dürüst ad da qoymayıb. Bəs bu C. kimdir? Hər bir adam əsəri oxuyanda C.-də özündən nəsə görəcək. C. həm doğru, həm də fərqli olanı axtarır. Bəs “o”nu tapa biləcəkmi? Kitabda kitab ağırlığında cümlələr var, kitabda modern insanın tənhalığı var, kitabda bir şah əsərdə olmalı olan hər şey var... Bu kitabda biz varıq... Təcrübəli oxucu əsəri oxuduqca Freydin, Dostoyevskinin, Kamyunun, Selincerin nəfəsini hiss edəcək və dahi Atılqanın bu dahiyanə əsərini çox sevəcək... Yusuf Atılqan və ya C. olmasaydı, müasir türk ədəbiyyatı çox-çox gerilərdə olardı... Romanda şüur axını, daxili monoloq, gündəlik, məktub, fləşbək, leytmotiv texnikalarından istifadə olunub.