Zaman su kimi axır, özü ilə nələrisə aparır, nələrisə gə-
tirir. Qalanlarsa, həmişə olduğu kimi, xatirələrdir. Xatirələr
qarışıq hisslərdən yoğurulub: günah, qəzəb, qorxu, ümid-
sizlik, qeyri-müəyyənlik... Bir də bütün bunların hamısın-
dan seçilən, hardan baxsan görünən bir istək – bütün acıları
unudub xoşbəxt olmaq istəyi...
Avtobioqrafik ruhlu bu əsər müəllifin illərlə yaşadıq-
larının məcmusudur sanki. Əsəri yazıçının gündəliyindən
qopmuş vərəqlər də adlandırmaq olar. Çünki müəyyən bir
süjet xətti, yaxud qabardılan bir ideya yoxdur. Sadəcə ya-
şantılar, ötənləri hər xırda detalına qədər araşdıran, təhlil
edən yazıçı baxışı var.