“...Atam məni ucuz romanlardakı kimi Murada “sat-
maq” istəyirdi”. Roman bu cümlə ilə başlayır. Elə bu cümlə
ilə də Namini tamamilə fərqli bir həyatın içinə atırlar. O,
Parisdən Bakıya köçür. Muradla ailə qurur. Üç uşaq anası
olur. Roman həm də avtobioqrafikdir: neft milyonçuları
ilə qohumluq, məcburi evlilik, inqilab, qürbət, tənhalıq...
Və XX əsrin əvvəllərinin Bakısı... Minarələr – müasir bina-
lar, yastı daxmalar – neftxudaların cah-calallı sarayları, ba-
halı maşınlar – dəvə karvanları, çadraya bürünənlər – Paris
paltarları geyinənlər... Bütün bu əksliklərin vəhdəti bir şə-
hər... Bütün zahiri ziddiyyətlər insanların daxili aləmində
də vardır. Hətta ağını çıxaracaq həddə şişirdilmiş formada...
